بذرکار

بذرکاری دستی:

بذر به طور یکنواخت در سطح خاک پخش یا پراکنده می شود و چون پس از پاشیدن به کمک ماله زدن یا هرس زدن آنها را به زیر خاک می برند، فواصل بذور از یکدیگر بهم خورده ، برخی بذور در سطح و برخی دیگر در عمق خاک قرار می گیرند و مزرعه حالت غیریکنواختی پیدا می کند، پیش از کاشت ممکن است زمین را آبیاری کنند و هنگامی که زمین گاورو شد اقدام به بذرکاری نمایند ( هیرم یا نم کاری ) و یا اینکه پس از نرم کردن خاک و بذر پاشی اقدام به آبیاری نمایند ( خشکه کاری ). روش نم کاری در اراضی سنگین که سله می بند و روش خشکه کاری برای اراضی سبک مناسبتر است. بذر کاری دستپاش ممکن است با دست و یا با بذر کار سانتریفیوژ ( دستگاهی های نیمه اتوماتیک ) صورت گیرد که طریق دوم بذور به طور یکنواخت در مزرعه پراکنده می شوند.

از دستگاه های بذرکار برای کاشت انواع بذور استفاده شده که باعث کاشه چشمگیر زمان کاشت ، کاهش هزینه ها ، سهولت در کشت و کشت در فواصل یکسان با عمق کاشت دقیق را نتیجه می دهد.

دستگاه بذرکار ردیفی ( خطی ) :

برای کشت گیاهانی که احتیاج به فواصل معین بین بوته ها دارند از قبیل : چغندر قند ، پنبه ، ذرت و …  بسیار مناسب است. در این نوع بذر کاری آبیاری می تواند به صورت نشتی انجام گیرد، لذا پس از تسطیح زمین شیارهایی موازی در طول قطعه زمین و به عرض مورد نیاز متناسب با نوع گیاه حفر کرده و سپس بذور به کمک بذر افشان بر روی پشته به عمق معین ( بر حسب ریزی و درشتی بذر ) قرار گرفته و روی آنها با خاک پوشیده می شود.

بذر محصولاتی مثل گندم ، جو ، شبدر ، یونجه و … که احتیاج به عملیات وجین کاری ، خاک دادن پای بوته و … ندارند به روش خطی در داخل شیارهایی موازی به عرض 2-3 سانتی متر به کمک بذر افشان پاشیده می شود. سپس به کمک زنجیری که در پشت بذر افشان ببسته شده و یا دو صفحه دیسک مانند که پهلوی هم روی یک محور قرار گرفته ، شیارهای کاشته شده با خاک پر می شود. به طور کلی ، بذرکارهای ردیفی را می توان در سه گروه ردیف کار غلات ( بذر کار ردیفی پر ) ، ردیف کار گیاهان وجینی ( بذر کار ردیفی تکی ) و ردیف کار گیاهان علوفه ای تقسیم بندی نمود .

عملیات با این بذر افشان ها فقط در صورتی امکان دارد که زمین به خوبی تهیه شده و فاقد هرگونه کلوخه ، بقایای گیاهی و علف های هرز باشند. در بذر کاری ردیفی ( خطی ) مقدار بذر مصرفی در واحد سطح نسبت به روش دستپاشی کاهش می یابد ، بذور در عمق معین و یکنواخت در خاک قرار می گیرند و بالاخره عملیات داشت. مثل آبیاری ، سله شکنی ، وجین کاری ، خاک دادن پای بوته ها ، سمپاشی و کود پاشی ، و … مناسب تر و آسانتر انجام می گیرد.

بذرکاری کپه ای:

برای گیاهانی که فاصله نسبتا زیادی برای رشد شاخ و برگ و یا عملیات داشت مثل وجین ، خاک دادن پای بوته ها ، آبیاری … نیاز دارند ، مورد استفاده قرار می گیرد. این روش بذر کاری در ایران برای صیفی جات و گیاهان جالیزی و وجینی معمول است. بذر کاری کپه ای نسبت به روش های دیگر پر زحمت ، وقت گیر و پرهزینه بوده ، اما بذر کمتر ، جوانه زنی سریع و یکنواخت یا گیاهچه های قوی از مزایای آن به شمار می رود.

بذرکاری در خزانه و نشا کاری:

گیاهانی که در مراحل اولیه زندگی پرتوقع بوده . رشد و نموی کندی دارند یا به بدی تهیه زمین و فقر آن از لحاظ مواد غذایی حساسیت زیاد دارند و یا طول مدت تابستان برای تکمیل دوره زندگی آنها از کاشت تا رسیدن کافی نباشد به طریق خزانه و نشا کاری ( انتقال به زمین اصلی ) کشت و زرع می شوند.